ผมชอบการออกเดินทางท่องเที่ยว เริ่มจากการได้ไปทำงานด้วยเที่ยวด้วย ฟังดูเหมือน Work & Travel เนาะ งานที่ผมทำมันเปิดโอกาสให้ผมได้ออกไปนอกสถานที่ ได้เจอผู้คนใหม่ๆ เจอบรรยากาศใหม่ๆ นั่นทำให้ผมตั้งใจไว้ว่า ผมจะเดินทางเที่ยวในยามที่มีโอกาส เพื่อเป็นการให้รางวัลชีวิตแก่ตัวเองครับ
ผมเชื่อว่าทุกคนต่างก็มีความฝัน และความฝันของแต่ละคนก็ไม่เหมือนกัน หลายคนฝันอยากทำโน่น มีนี่ ผมเองก็มีความฝันเหมือนกันครับ ฝันหลายอย่างด้วย หนึ่งในความฝันของผม คือการได้ออกเดินทางไปดูโลกกว้างใบนี้ ผมอยากไปสัมผัสวิถีชีวิต ไปดูความสวยงามที่ธรรมชาติสรรสร้างให้เราได้ดื่มด่ำ อยากไปประสบการณ์ใหม่ๆ มาเป็นหนึ่งในพลังชีวิตให้ก้าวเดินต่อไปอย่างมีความสุข
การเที่ยวเวียดนามในครั้งนี้ เที่ยวสามเมือง สามรสชาติ สามบรรยากาศเลยจริงๆครับ ที่โฮจีมินห์ก็อารมณ์เที่ยวเมืองหลวง ดูสถาปัตยกรรม ความเป็นอยู่แบบคนเมือง อยู่ดาลัดก็ให้อารมณ์เหมือนเดินทางข้ามทวีป อยู่ในเมืองสุดโรแมนติก ใส่เสื้อกันหนาว จูงมือคนรักนั่งยองๆกินมันเผาเคล้าลมหนาว มีหมู่มวลดอกไม้หลากสีรายล้อม
ตอนที่สองนี้จะเป็นเรื่องราวการเดินทางเที่ยวเวียดนามแบบไร้การวางแผน ทุกก้าวคือประสบการณ์แบบสดๆครับ ตอนนี้ผมมาถึงเมืองดาลัดเรียบร้อยแล้ว ใช้เวลานั่งรถนอนจากเมืองโฮจีมินห์มาที่เมืองดาลัดประมาณ 7 ชั่วโมงครับ มาถึงตอน 5:3o น. โอ้โห อากาศต่างกันราวฟ้ากับเหว ที่นี่หนาวม้าก ดีนะที่ผมเตรียมเสื้อกันหนาวมาด้วย
ทริปนี้เป็นครั้งแรกที่ผมจะได้เดินทางไปเที่ยวเวียดนามครับ ทริปนี้จริงๆไม่ค่อยรุ้สึกตื่นเต้นอะไร เพราะเหมือนทริปฆ่าเวลา ไม่มีการคาดหวังหรือการวางแผนใดๆทั้งสิ้น เอาง่ายๆ ทำตัวชิลๆเพราะก็ไม่รู้ว่าสถานที่จะไปมันมีอะไรดี อะไรเด่น
สวัสดีครับ อีกไม่กี่วันก็จะเป็นวันส่งท้ายปีนี้แล้วนะครับ ปีนี้เป็นปีทองของการท่องเที่ยวของผมเป็นอย่างมาก จริงๆ ผมก็เพิ่มเริ่มออกเดินทางเที่ยวปีนี้แหล่ะครับ ครั้งแรกเลยก็คือบินเดี่ยวพุ่งตรงไปยังเกาะสวรรค์หนึ่งในสถานที่ท่องเที่ยวก่อนตาย ฮ่าๆ นั่นก็คือเกาะบาหลี นั่นเอง หลังจากไปครั้งนั้น ก็ทำให้ผมได้มีมุมมองประสบการณ์ชีวิตใหม่ๆเพิ่มขึ้นเยอะ ทำให้ได้รู้ว่า เห้ย โลกนี้มันใหญ่กว่าที่คิดนะ มีอะไรรอให้เราได้สัมผัสด้วยตัวเองเยอะเลย
หลังจากที่บล็อกก่อนหน้านี้ผมพาไปเที่ยวที่เมืองจางเจี๋ยเจี้ยแล้ว ผมก็มีเวลาเหลืออีกสามวันก่อนจะกลับไทย เพื่อนของเพื่อนผมก็เลยชวนผมไปเที่ยวบ้านเกิดของเค้า นั่นก็คือเมือง Changde ผมเองก็ไม่เคยได้ยินชื่อเมืองนี้มาก่อน แต่ตอนนั้นก็คิดว่าไหนๆก็มีโอกาสมาเที่ยวแล้ว และมีเวลาเหลือก็เลยตกลงไปกับเพื่อนครับ
วันนี้มาเล่าเรื่องราวการเดินทางที่เมืองจีนของผมสู่กันฟังต่อนะครับ หลังจากตอนที่แล้วผมพาไปเที่ยวดูภูเขาที่ใช้ถ่ายทำภาพยนตร์เรื่องอวตารแล้ว วันนี้ผมเข้าไปในตัวเมืองจางเจี๋ยเจีย และเตรียมตัวไปยังภูเขาอีกที่ ซึ่งการเดินทางจะเป็นการเดินทางโดยนั่งกระเช้าไปครับ
หลังจากที่เราเดินทางผ่านป่าดงพงไพร และดื่มด่ำกับความสวยงามตลอดทางแล้ว ผมกับเพื่อนก็พบปะกับคุณป้าที่มาขายโรงแรมในระหว่างทางครับ จริงๆอย่าเรียกว่าคุณป้าเลยครับ เพราะมาทราบทีหลังว่าคุณป้าท่านอายุ 69 ปีแล้วครับ แต่แม่เจ้าโว้ย คุณป้าร่างกายแข็งแรงกว่าอายุอีกครับ
ทริปนี้ผมมีเพื่อนร่วมเดินทางคือเพื่อนรักของผมเองครับ เป็นคนจีน เพื่อนนั่งรถไฟมาตั้ง 9 ชั่วโมง เพื่อมารอรับผมที่สนามบิน ตอนแรกเพื่อนผมก็ถามว่าทำไมผมไม่บินไปลงที่หูหนานเลย ผมก็บอกว่า มันไม่มีเครื่องบินตรงไปเมืองนั้น ต้องไปทรานสิท ที่เมืองอื่น กว่าจะเดินทางถึงก็หลายชั่วโมง เพื่อนก็เลยบอกว่า งั้น บ่เป็นหยัง เดี๋ยวเพื่อนจะมารับที่อู่ฮั่นก็ได้
