ผมชอบการออกเดินทางท่องเที่ยว เริ่มจากการได้ไปทำงานด้วยเที่ยวด้วย ฟังดูเหมือน Work & Travel เนาะ งานที่ผมทำมันเปิดโอกาสให้ผมได้ออกไปนอกสถานที่ ได้เจอผู้คนใหม่ๆ เจอบรรยากาศใหม่ๆ นั่นทำให้ผมตั้งใจไว้ว่า ผมจะเดินทางเที่ยวในยามที่มีโอกาส เพื่อเป็นการให้รางวัลชีวิตแก่ตัวเองครับ
ทริปนี้เป็นการเดินทางไปญี่ปุ่นครั้งแรกสำหรับพวกเรา การวางแผนเราก็ทำการบ้านกันเยอะครับ เพราะงงกับข้อมูลที่มี แต่พออ่านไปเยอะๆก็ยิ่งงงมากขึ้น การเดินทางใช้บัตรโน่นบัตรนี้ สรุปพวกเราเลยทำการบ้านเฉพาะ เลือกที่พักครับ ว่าอยากพักที่ไหน อะไรยังไง โดยโจทย์ของเราคือ เราต้องการพักให้ครบรูปแบบเท่าที่จะทำได้
ผมชื่นชอบการถ่ายภาพมาก ส่วนการแต่งภาพคือสิ่งที่ผมหลงไหลครับ จุดเริ่มต้นของการถ่ายภาพ ก็คือต้องการหาภาพมาแต่งนั่นเอง วันนี้ผมขอนำ Preset ที่ผมทำไว้มาแบ่งปันกันครับ เผื่อจะมีประโยชน์กับเพื่อนๆได้บ้าง
การเที่ยวที่ไหนก็ไม่สุขใจเท่ากับการเที่ยวบ้านตัวเองครับ อาทิตย์ที่ผ่านมาผมก็มีโอกาสได้กลับบ้านไปเยี่ยมพ่อแม่ของผม และแน่นอนครับ กลับบ้านทีไรผมก็นำกล้องติดตัวไปทุกที เพื่อเก็บภาพบรรยากาศมาฝากครับ กลับไปบ้านครั้งนี้บรรยากาศเปลี่ยนไปเยอะ
เข้าสู่วันที่สี่ของทริปแล้วสิครับ เวลาแห่งความสุขมันมักจะผ่านไปอย่างรวดเร็วเสมอ เมื่อคืนนี้ผมกลับไปที่โรงแรมเดิม เพื่อไปขนกระเป๋าตัวเองและของเพื่อนมายังโรงแรมใหม่ ส่วนเพื่อนผมก็นอนหลับเป็นตายที่โรงแรมใหม่ เพราะไม่สบายนั่นเอง เมื่อไปถึงโรงแรมเดิม แอริสกับเพื่อนๆที่โรงแรม ก็พากันทำอาหารเลี้ยงครับ คือเพื่อนจีนใหม่ๆเยอะมาก แต่จำชื่อไม่ได้เลย เพราะเรียกแต่ชื่อตลกๆกัน เช่น เจ้าหลิวเต๋อหัว เฉินหลง เป็นต้น ฮ่าๆ
หลังจากที่พวกเราเที่ยวเมืองโบราณกันสนุกสนานหอมปากหอมคอกันแล้ว ผมสองคนก็เดินทางกลับไปยังที่พักครับ ที่พักผมลืมบอกไปว่าพักที่ไหน โรงแรมที่ผมพัก ชื่อโรงแรม Blossom Tree House อยู่ในเมืองโบราณลี่เจียงแต่ว่าอยู่ขอบนอก เงียบสงบ เน็ตใช้ได้ดี แต่ก็อย่างว่าเข้าเฟสบุค เข้าไลน์ ไม่ได้ ฮ่าๆ ห้องพักก็ถือว่าโอเคนะครับ สำหรับพวกผมสองคนก็ถือว่าใช้ได้เลย ที่สำคัญคือผมประทับใจกับการบริการของสตาฟที่นี่ เพราะวัยไล่เลี่ยกันด้วย ตอนที่จองก็เห็นได้รับรีวิวดี พอไปใช้จริง ก็ดีอย่างที่ว่าครับ ก็ขอแนะนำต่อละกัน
อะแฮ่มๆ กลับมาอัพบล็อกอีกแล้วคร้าบ และแน่นอนว่าเมื่อมีการอัพบล็อกใหม่ๆ ก็ย่อมหมายความว่าผมเพิ่งจะกลับมาจากการเดินทางนั่นเอง ครั้งนี้อย่างที่ทราบกันดีครับว่า ผมเดินทางไปสู่มณฑลยูนนาน มณฑลที่ใหญ่เกือบเท่าประเทศไทยทั้งประเทศ! แถมอยู่ไม่ไกลจากประเทศเราด้วยครับ นั่งเครื่องบินเพียง 2 ชั่วโมงครึ่งเท่านั้น
เกาะหลีเป๊ะ เป็นเกาะที่สวยงามมาก แม้จะมีขนาดไม่ใหญ่มาก แต่หาดทรายและน้ำทะเลที่นี้ก็กินขาดครับ ทรายละเอียดประดุจดั่งผงแป้ง น้ำใสเห็นปะการังด้านล่าง และฝูงปลาน้อยใหญ่เวียนว่ายไปมา ชวนให้ตื่นเต้นมากมาย และเกาะหลีเป๊ะผมว่าก็เลอค่าแล้ว แต่บรรดาเกาะที่อยู่ในโปรแกรมเที่ยวในแต่ละวัน มันเลอค่ายิ่งกว่ามากๆๆๆ ครับ มาดูกันว่าทริปนี้ฟินกันแค่ไหน ติดตามได้เลยค้าบ
ในขณะที่กรุงเทพร้อนอบอ้าว แถมก่อนวันกลับบ้านสองวัน ฝนก็กระหน่ำลงมาอย่างกะพายุเข้า แต่ที่อีสานบ้านผมกลับหนาวเหน็บมาก คุณพ่อโทรมาบอกว่า เอาเสื้อกันหนาวกลับบ้านด้วยนะลูก บ้านเราหนาวแท้ๆ ผมก็นั่งเครื่องกลับบ้าน พอถึงสนามบินก็สัมผัสได้ถึงอากาศที่เย็นๆ และยิ่งเมื่อถึงบ้านแล้ว ตอนเย็น อากาศก็เย็นได้ใจจริงๆครับ
ก่อนอื่นต้องบอกไว้ก่อนเลยนะครับว่า ทริปนี้เป็นทริปแรกที่ผมไปเที่ยวในฐานะ “ถูกเชิญ” ไป ซึ่งก็คือผมได้รับการติดต่อจากกระทรวงการท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย (ททท.) จังหวัดตราด ครับ ติดต่อให้ผมไปเที่ยวจังหวัดตราดในฐานะบล็อกเกอร์ เที่ยวฟรี อยู่ฟรี กินฟรี ผมเองก็ไม่เคยไปเที่ยวแบบมีคนชวนสักที เลยถือโอกาสว่าไปลองเที่ยวดูหน่อย ดูซิว่าจังหวัดนี้มันจะมีอะไรให้เอามาเมาท์มาอวดเพื่อนๆได้บ้าง
