ผมชอบการออกเดินทางท่องเที่ยว เริ่มจากการได้ไปทำงานด้วยเที่ยวด้วย ฟังดูเหมือน Work & Travel เนาะ งานที่ผมทำมันเปิดโอกาสให้ผมได้ออกไปนอกสถานที่ ได้เจอผู้คนใหม่ๆ เจอบรรยากาศใหม่ๆ นั่นทำให้ผมตั้งใจไว้ว่า ผมจะเดินทางเที่ยวในยามที่มีโอกาส เพื่อเป็นการให้รางวัลชีวิตแก่ตัวเองครับ
สวัสดีครับทุกท่าน วันนี้เป็นใกล้จะปลายเดือนแล้วนะครับ ผมเองก็ครึ้มอกครึ้มใจอยากจะมาอัพบล็อกท่องเที่ยวของตัวเองสักหน่อย ฮ่าๆ ตอนนี้ผมมีโอกาสได้ออกไปเปิดหูเปิดตาอยู่บ้างครับ ซึ่งถามว่าเยอะไป สำหรับผมผมก็มองว่าเยอะนะครับ แต่สำหรับท่านที่เคยไปหลายที่ทั่วโลก เที่ยวแบบผมก็แค่เบบี้ครับ แฮะๆ
มิตรภาพเกิดขึ้นได้ทุกเมื่อครับ นิสัยคนไทยปกติเป็นคนยิ้มง่ายอยู่แล้ว เมื่อไปเที่ยวเราใช้เสน่ห์ของเราตรงนี้แหล่ะครับในการสร้างมิตรใหม่ๆ ตอนผมอยู่ที่บาหลี คนที่นั่นก็เป็นมิตรมากๆเหมือนกัน แต่ละคนต่างก็ดีใจที่มีนักท่องเทียวมาเที่ยวบ้านเกิดของพวกเค้า
พวกผมพากันตื่นแต่เช้าเพื่อเดินทางไปถ่ายภาพตลาดชุมชนครับ ตลาดแห่งนี้เป็นตลาดเล็กๆ มีสินค้าวางจำหน่ายแค่ในช่วงเช้า พอประมาณเก้านาฬิกาตลาดก็จะเริ่มวายแล้วครับ อาหารของเค้ามีหลายอย่างที่แปลกๆ ส่วนใหญ่อาหารจะผสมมะพร้าวไปด้วยครับ อยู่บาหลีเหนื่อยสุดก็เรื่องกินนี่แหล่ะครับ กินกันตลอดเวลา ฮ่าๆ
รูปปั้น Ogoh Ogoh ครับ รูปปั้นในพิพิธภัณฑ์แห่งนี้มีลูกเล่นด้วยนะครับ บางตัวสามารถที่จะขยับแขน ขา หรือว่าศีรษะได้ สถานที่แห่งนี้มีโอโกะๆ เยอะมาก แต่ข้างในยังมีการปรับปรุงอาคารอยู่บ้าง ผมว่าครั้งหน้าถ้าปรับปรุงเสร็จ พิพิธภัณฑ์แห่งนี้คงจะน่าสนใจมากขึ้นครับ
ในชุมชนชาวชวาที่เมืองยอกยาการ์ต้า เราจะได้สัมผัสวิถีชีวิตความเป็นอยู่ของเค้าครับ เป็นความเป็นอยู่ที่เรียบง่าย แต่ก็มีอะไรให้น่าค้นหา หนึ่งในจุดเด่นของชุมชนนี้คือ “ศิลปะ” ครับ เราจะเห็นตั้งแต่ภาพเพนท์กำแพงในหมู่บ้าน ร้านขายงานศิลป์ อย่างภาพนี้ คุณพี่ท่านนี้ก็กำลังวาดภาพลงบนเสื้อครับ ผู้คนชาวยอกยาการ์ตาใจดีมากครับ คนที่ชอบถ่ายรูป ผมว่าไปเมืองนี้มีอะไรให้กดชัตเตอร์เยอะเลยแหล่ะ ฮ่าๆ
ต่อไป เชิญทุกท่านมาร่วมดื่มด่ำกับอารยธรรมโลก หนึ่งในเจ็ดสิ่งมหัศจรรย์ของโลก “บุโรพุทโธ” ครับ จริงๆแล้วผมเคยไปที่แห่งนี้มาครั้งนึง แต่ตอนนั้นไปแบบไม่รู้อิโหน่อิเหน่ ได้แต่ตื่นตาตื่นใจกับความยิ่งใหญ่ แต่ไม่รู้ประวัติศาสตร์ คิดแต่ว่าเดี๋ยวกลับมาค่อย google อ่าน แต่เอาเข้าจริง ถ้าเรารู้ประวัติมันก่อน แล้วไปเดินดูด้วย มันจะฟินมากๆครับ
จุดต่อไป ไปวัดดังประจำเมืองนี้ วัดฮินดูที่ชื่อว่า Prambanan วัดฮินดูที่อลังการงานสร้างมากๆ สร้างได้ใหญ่โตจริงๆครับ แต่ก็เป็นที่น่าเสียดายที่ศาสนสถานหลายหลังพังลงไปเนื่องจากการระเบิดของแผ่นดินไหว Merapi เมื่อราวห้าหกปีก่อน
และนี่ครับ ยอดเขาเมอราปี ผมปีนกันไปถึงแค่จุดชมวิวเท่านั้นครับ เพราะมีโปรแกรมทัวร์วัดต่อ เลยดื่มด่ำที่จุดชมวิวอยู่ชั่วโมงเดียว ระหว่างนั้นเพื่อนก็เล่าให้ฟังว่า ชาวบ้านแถบนี้ พากันหนีตายไปซ่อนใน บังเกอร์ (เค้าเรียกแบบนี้หรือเปล่าครับ ที่ว่าเหมือนหลุมหลบภัยสงคราม) แต่ชาวบ้านลืมคิดไปว่านี่คือ ลาวา ไม่ใช่ลูกกระสุนสงคราม ลาวามันก็ไหลลอดช่องเข้าไปในบังเกอร์ ตายหมู่เลยครับ R.I.P. ความงามที่มาพร้อมกับความน่าสะพรึงกลัว
เพื่อนผมบอกว่า จะมีคนมาถ่ายพรีเวดดิ้งแถวนี้บ่อย ก็คงจริงอย่างเค้าว่า เพาะแสงที่ส่องลอดมา พอปะทะกับแบบ มันทำให้ดูน่าค้นหา มีมิติมากขึ้นจริงๆครับ ส่วนภาพนี้ ไม่ใช่ภาพพรีเวดดิ้งนะครับ ฮ่าๆๆ ผมกำลังสอนเพื่อนว่า เนี่ยถ่ายรูปให้ผมหน่อย ปรับตรงนี้นะ กล้อง 700D มันดีอย่างนึงคือ สัมผัสได้ทุกอย่างครับ ทำให้ถ่ายภาพสบายขึ้นเยอะ
