แบกเป้คู่ใจ เดินทางไปแชงกรีล่า!

เข้าสู่วันที่สี่ของทริปแล้วสิครับ เวลาแห่งความสุขมันมักจะผ่านไปอย่างรวดเร็วเสมอ เมื่อคืนนี้ผมกลับไปที่โรงแรมเดิม เพื่อไปขนกระเป๋าตัวเองและของเพื่อนมายังโรงแรมใหม่ ส่วนเพื่อนผมก็นอนหลับเป็นตายที่โรงแรมใหม่ เพราะไม่สบายนั่นเอง  เมื่อไปถึงโรงแรมเดิม แอริสกับเพื่อนๆที่โรงแรม ก็พากันทำอาหารเลี้ยงครับ คือเพื่อนจีนใหม่ๆเยอะมาก แต่จำชื่อไม่ได้เลย เพราะเรียกแต่ชื่อตลกๆกัน เช่น เจ้าหลิวเต๋อหัว เฉินหลง เป็นต้น ฮ่าๆ

ถึงตอนเช้า เพื่อนผมอาการดีขึ้นมากครับ ผมก็จัดกระเป๋าเตรียมออกเดินทาง วันนี้คุณลุงที่แอริสติดต่อให้ จะขับรถส่งพวกเราไปยังแชงกรีล่า ซึ่งระหวางทางก็จะแวะผ่านจุดท่องเที่ยวอยู่สองจุดครับ นั่นก็คือ

• โค้งแรกแม่น้ำแยงซีเกียง
• หุบเขาเสือกระโจน

จากนั้นก็จะถึงที่แชงกรีล่าครับ

ระหว่างที่เรานั่งรถไป วิวระหว่างทางมันสวยงามสุดบรรยายครับ คือดูได้ไม่เบื่อเลย ปกติเนี่ยผมจะนั่งหลับเวลาเดินทางด้วยรถยนต์หรือรถโดยสารทั่วไป แต่รอบนี้ฟินมาก ต้นไม้เขียว ฉากข้างๆก็เป็นภูเขาหิมะมังกรหยก ยามกระทบกับแสงอาทิตย์ก็งามจับใจ

จากนั้นผ่านไปสักพัก คุณลุงท่านก็จอดรถ แล้วส่งสัญญาณว่า ไปถ่ายรูปตรงนี้สิ พวกผมก็งงๆกันว่า มีอะไรเหรอ แต่พอลงจากรถเท่านั้นแหล่ะครับ แทบจะกรี๊ดกันลั่น เพราะมันคือโค้งน้ำที่สวยสุดๆ มีภาพมาฝากด้วยครับ

จุดถ่ายวิวมุมนี้ที่สวย ที่ผมแนะนำคือ ให้ไปเข้าห้องน้ำครับ ห้องน้ำเป็นแบบ Open Air เห็นคนจีนนั่งอึไป ถ่ายภาพไป แหม่ ดูมีความสุขกันนะครับท่าน ฮ่าๆ แต่ตรงห้องน้ำวิวสวยจริงอะไรจริง โค้งตรงนี้เรียกว่าโค้งแรกของแม่น้ำแยงซีเกียงครับ ตอนนั้นผม เพื่อนผม พี่ปู พี่เต่า ต่างก็มัวแต่เพลิดเพลินกับวิวตรงหน้า แล้วก็เดินไปตรงนั้นตรงนี้เพื่อเก็บภาพในมุมที่แตกต่างกัน แล้วก็เกิดเรื่องขึ้นครับ…

พี่เต่า ทำกระเป๋ากล้องหาย!

อ้าว ซวยละสิครับ จำไม่ได้ว่าหายไว้ที่ไหน ช่วงที่เราชุลมุนหากระเป๋าอยู่นั้น ก็มีนักท่องเที่ยวคนหนึ่งพูดเป็นภาษาจีนอะไรสักอย่าง พวกผมก็ฟังไม่รู้เรื่อง คุณลุงขับรถเดินไปคุยกับเค้า แล้วส่งสัญญาณว่า เนี่ย นักท่องเที่ยวคนนี้เค้าเก็บกระเป๋ากล้องได้ เค้าสงสัยว่าพวกเรากำลังหากระเป๋ากล้องหรือเปล่า พวกเราลืมไปไว้ตรงระเบียงตรงโน้น และเค้ากำลังจะขับรถออกไปแล้วด้วย นึกว่าจะหาเจ้าของไม่เจอซะแล้ว โอย ดีใจกันมากครับ คนจีนจริงๆเป็นคนดีกันเยอะครับ (อย่าให้พฤติกรรมนักท่องเที่ยวจีนในไทย มาทำให้ภาพลักษณ์ของเราต่อคนจีนทั้งหมดแย่ลงนะครับ)

การเหมารถไปกันเอง มันดีอยู่อย่างคือ เราอยากจะแช่ตรงไหนนานก็ทำได้ อยากจะให้เค้าหยุดให้ถ่ายรูปตรงไหนก็บอกได้

เราจอดถ่ายรูปมุมต่างๆกันสนุกมากครับ ดูเวลาแล้ว ก็ตกลงกันว่า เอ่อ รีบไปให้ถึงหุบเขาเสือกระโจนกันดีกว่าเนาะ จะได้ไปดื่มด่ำบรรยากาศตรงนั้นบ้างอะไรบ้าง

ค่าเข้าชม 65 หยวนครับ

หุบเขาเสือกระโจนเป็นจุดที่มีโตรกน้ำ “ลึกที่สุดในโลก” แม่น้ำสายใหญ่มาก เจ้าพระยาบ้านเราชิดซ้ายไปไกลๆเลยครับ และน้ำก็ไหลแรงมาก ถ้าไปเที่ยวก็ระวังๆกันด้วยนะครับ อย่าไปเล่นพิเรนทร์ ตกลงไปนี่ไม่ต้องหาศพกันเลยทีเดียว

ถ้าในหน้าฝน แม่น้ำก็จะเป็นสีเหลืองขุ่น ดูมีพลังไปอีกอย่าง ตรงนี้เค้าบอกว่ามีตำนานว่ามีนายพรานมาล่าสัตว์ แล้วก็จะล่าเสือ แต่เสือก็พุ่งกระโจนข้ามแม่น้ำไปได้ครับ (เวอร์มาก เสือเทวดาหรือยังไง ฮ่าๆ) และแน่นอนพี่จีนก็สร้างรูปปั้นเสือใหญ่โตให้เราไปเซลฟี่กับมันด้วย

อ้อ การเที่ยวหุบเขาเสือกระโจนเที่ยวได้สองทางนะครับ คือหนึ่ง ทางฝั่งของแชงกรีล่า กับสอง ทางฝั่งของลี่เจียง ฝั่งที่ผมชมคือฝั่งของแชงกรีล่าครับ เค้าทำทางเดินไว้ให้ดีมากๆ เดินไปถ่ายรูปไป เพลินกันเลย

ผมกับเพื่อนร่วมทาง ใช้เวลากันสองชั่วโมงกว่าๆในสถานทีแห่งนี้ จนท้องเริ่มร้อง เพราะเลยเวลาเที่ยงแล้วครับ จึงพากันไปหาคุณลุง และบอกคุณลุงว่าเดี๋ยวไปแชงกรีล่ากันเลยละกันนะครับ จะได้หาอะไรทานที่นั่น และไม่ดึกเกินไป เพราะคุณลุงต้องตีรถกลับลี่เจียงอีก

เมื่อถึงแชงกรีล่า พวกเราให้คุณลุงไปส่งที่ตรงเมืองโบราณแชงกรีล่าครับ พอลงจากรถปุ๊บ ก็มีคุณป้าท่านหนึ่งเดินมาหา แล้วขายห้องพัก คุณลุงบอกว่า เธอพักกับคุณป้าได้นะ ราคาแค่ 60 หยวนเอง ผมสารภาพว่าปกติผมจะค่อนข้างไบแอสคนที่เดินมาขายห้องพัก แต่ด้วยความที่คุณป้าท่านกุลีกุจอมาช่วยยกกระเป๋า ผมก็เลยบอกว่า ขอดูห้องก่อน ถ้าห้องไม่โอเค ก็จะไม่อยู่นะ เพราะราคาห้องละ 60 หยวน มันถูกเกินกว่าจะเชื่อ

แต่ที่ไหนได้ครับท่านผู้ชม! ห้องพักดีเวอร์มาก ดีสุดๆ สิ่งอำนวยความสะดวกครบครัน มีเกือบทุกอย่าง ยกเว้นอ่างอาบน้ำ กับ ฮีทเตอร์ แต่ตรงเตียงนอนก็จะมีแผ่นทำความร้อนไฟฟ้าให้เราครับ แถมในห้องก็มีคอมพิวเตอร์ส่วนตัวให้เล่นด้วย ราคาแค่ 60 หยวน หารสองก็เหลือคนละ 30 หยวนนี่นะ  รับไมไ่ด้ มันดูไม่เหมาะกับสภาพห้องพัก ที่มันควรจะแพงกว่านี้หลายเท่า แต่ผมก็ไม่อยากจะพูดอะไรมาก ฮ่าๆ แม้แต่พี่ๆสองคนที่ไปด้วยกัน ก็อึ้งไปตามๆกัน

แผนที่สำหรับโรงแรมนี้นะครับ หาง่ายมาก!!!

คือให้เราไปที่เมืองโบราณแชงกรีล่า มันจะมีประตูเข้าไปยังวัดต้าฝอ (วัดที่มีกงล้อธรรมขนาดยักษ์ใหญ่ที่สุดในโลก) หยุดตรงประตูเข้าวัดนั่นแหล่ะครับ  หันหน้าไปหาวัด แล้วทางซ้ายมือของท่านจะเป็นร้าน mini mart ถัดจาก mini mart นั่นแหล่ะครับ ก็คือโรงแรมที่ว่าเลย!! โลเคชั่น ดีเวอร์ แต่ราคาถูกเวอร์ โรงแรมถัดจาก mini mart มีแค่โรงแรมเดียวนั่นแหล่ะครับ ผมให้ลายแทงไปแล้ว ก็ไปลองใช้บริการดูได้นะครับ

แต่ว่าคนดูแลเป็นคุณลุงคุณป้า ที่พูดภาษาอังกฤษไม่ได้เลยครับ การสื่อสารบางอย่างจึงค่อนข้างลำบาก แต่เพราะความลำบากเรื่องพวกนี้แหล่ะครับ ที่ทำให้ผมชอบในน้ำใจของคุณลุงคุณป้าที่สุด ยกตัวอย่างเช่น ตอนผมจะสอบถามเพื่อซื้อตั๋วกลับไปยังคุณหมิง เราก็คุยกันไม่รู้เรื่อง คุณลุง เลยเดินไปนอกร้าน แล้วเรียกผมไป จากนั้นก็ตบเบาะมอเตอร์ไซต์ และส่งสัญญาณว่ามานั่ง เดี๋ยวลุงจะพาไปซื้อเอง  เสร็จแล้วลุงก็พาผมแว๊นฝ่าลมหนาวอุณหภูมิเลขหลักเดียวไปยังสถานีขนส่ง เพื่อไปซื้อตั๋ว และพากลับมายังโรงแรม โดยไม่คิดค่าใช้จ่ายเพิ่มสักบาท ขอบคุณคุณลุงมากค้าบ

อ้อ ผมมาทราบทีหลังจากคุณป้าว่าถ้าจะไปเที่ยวจุดต่างๆในแชงกรีล่า ให้คุณป้าซื้อตั๋วให้ก็ได้นะครับ มันจะได้ราคาถูกกว่าราคาหน้าบัตรจริงๆ (ภาพด้านบนคือภาพชื่อโรงแรมนะครับ)

ช่วงเย็นๆ เราทั้งสี่คนก็พากันไปเที่ยววัดในเมืองโบราณนี่แหล่ะครับ วัดต้าฝอซื่อ เป็นวัดทิเบตที่มีเอกลักษณ์เฉพาะตัวสวยงาม ต้ังอยู่บนยอดเขา ประดับประดาด้วยธง ยิ่งกงล้อแห่งธรรมขนาดยักษ์เนี่ยดึงดูดสายตามาก

ข้างในวัดก็จะเป็นพวกสถาปัตยกรรมพิเศษของทิเบตนั่นแหล่ะครับ เป็นที่น่าเสียดายที่เค้าไม่ให้ถ่ายภาพเลยไม่มีภาพภายในวัดมาฝาก ถ้าจะไปเที่ยวที่แห่งนี้ แนะนำให้ศึกษาเรื่องราวทางวัชระยานไปด้วย จะเลอค่ามากยิ่งขึ้นครับผม

เพราะว่าถ่ายภาพด้านในไม่ได้ ผมก็เน้นถ่ายภาพด้านนอกนี่แหล่ะครับ ที่นี่เกือบสองทุ่มแล้วแต่แสงยังสว่างอยู่เลย งงๆกันนิดหน่อย ด้านหน้าวัดก็จะมีการเปิดเพลงทิเบต และชาวบ้านทั้งหนุ่มสาวไปจนถึงคนแก่ ต่างก็ออกมาเต้นรำพื้นเมืองกันอย่างสนุกสนาน นักท่องเที่ยวจะเข้าไปจอยด้วยก็ได้นะครับ แต่ท่าเต้นเค้าก็เทพเวอร์แล้วครับ ผมพยายามลองดูแล้ว เต้นไม่ทัน ไปไม่เป็น ผมก็เลยเต้นท่าตัวเอง ชิลป่ะละ ฮ่าๆ

กิจกรรมอย่างหนึ่งที่ห้ามพลาดในการมาเยือนแชงกรีล่า คือการมีส่วนร่วมหมุนกงล้อแห่งธรรมขนาดยักษ์ครับ หมุนคนเดียวไม่ไป ต้องใช้คนเป็นสิบๆ คนทิเบตเชื่อว่าการหมุนกงล้อธรรมก็เหมือนกับการสวดภาวนาจบครับ ในกงล้อแห่งธรรมนี้จะมีคาถาอะไรอยู่เยอะแยะเลย

ช่วงที่ผมไป คนมาเที่ยวในเมืองโบราณแชงกรีล่าไม่ค่อยเยอะครับ แป็บเดียวก็เหลือแต่บรรดาชาวบ้านที่ยังออกมาเต้นรำกันอยู่ นักท่องเที่ยวส่วนใหญ่ก็พากันเดินกลับที่พักกันไปแล้ว

ยิ่งดึก ตัววัดยิ่งโดดเด่น เพราะแสงไฟที่เปิดในตัวและรอบๆอาคาร อากาศก็หนาวมากไปด้วยเช่นเดียวกันครับ หลังจากที่อิ่มหนำกับความสุขในวันนี้แล้ว พวกเราก็เดินทางกลับไปที่โรงแรมเพื่อทำการพักผ่อน พรุ่งนี้เราจะไปเที่ยววัดโด่งดังของแชงกรีล่ากัน ตื่นเต้นจริงๆครับ แล้วเจอกันในบทความตอนหน้านะครับ