ในแต่ละปีคนก็ไปเที่ยวบาหลีเยอะนะ แต่จะมีสักกี่คนที่ได้ไปสัมผัสความเป็นบาหลีจริงๆ ที่ไม่ใช่ตื่นมาก็อยู่ในห้องโรงแรม เที่ยวแต่แบบตามหนังสือแนะนำ กินอาหารตามบาร์ต่างๆ มันต้องมีคนแบบผมบ้างสิ ที่อยากเที่ยวประมาณว่าหลบหนีตัวเมือง เดินออกมานอกหมู่บ้านเจอทุ่งนาขั้นบันไดกว้างใหญ่ ได้เห็นวิถีชีวิตแบบคนพื้นเมือง
การเดินทางวันนี้เรามีเป้าหมายคือจะไปเที่ยวที่ “Tanah Lot” ครับ วัดที่ตั้งอยู่บนเกาะเล็กๆกลางทะเล ยามน้ำขึ้น ก็จะเห็นเป็นเกาะแต่ยามน้ำลด ก็จะเป็นทางเดินกว้างใหญ่ไพศาล วัดนี้ขึ้นชื่อว่า เป็นหนึ่งในจุดชมพระอาทิตย์ตกดินที่สวยที่สุดของบาหลีครับ และระหว่างทางที่ไปยังสถานที่นี้ เราจะเห็นทุ่งนาขั้นบันไดกว้างใหญ่ไพศาล เหมาะมากๆสำหรับคนชอบถ่ายรูปหรืออยากดื่มด่ำกับธรรมชาติเขียวขจี
ครั้งสุดท้ายที่ผมเดินทางไปยังบาหลี คือ สองปีที่แล้ว ไม่อยากเชื่อว่าระยะเวลาจะผ่านพ้นไปอย่างรวดเร็วจริงๆ การเดินทางครั้งนี้เป็นการเดินทางที่ผมไม่ได้คาดหวังที่จะได้เที่ยวในที่ต่างๆ เพราะผมคิดว่า แหล่งท่องเที่ยวในบาหลีที่คนส่วนใหญ่ไปกันนั้น ผมก็ไปมาน่าจะครบแล้ว การเดินทางสู่บาหลีครั้งนี้จึงเป็นการเดินทางเพื่อไปเยี่ยมครอบครัวอันเป็นที่รักซะมากกว่า
ทริปนี้เป็นการเดินทางไปญี่ปุ่นครั้งแรกสำหรับพวกเรา การวางแผนเราก็ทำการบ้านกันเยอะครับ เพราะงงกับข้อมูลที่มี แต่พออ่านไปเยอะๆก็ยิ่งงงมากขึ้น การเดินทางใช้บัตรโน่นบัตรนี้ สรุปพวกเราเลยทำการบ้านเฉพาะ เลือกที่พักครับ ว่าอยากพักที่ไหน อะไรยังไง โดยโจทย์ของเราคือ เราต้องการพักให้ครบรูปแบบเท่าที่จะทำได้
ผมชื่นชอบการถ่ายภาพมาก ส่วนการแต่งภาพคือสิ่งที่ผมหลงไหลครับ จุดเริ่มต้นของการถ่ายภาพ ก็คือต้องการหาภาพมาแต่งนั่นเอง วันนี้ผมขอนำ Preset ที่ผมทำไว้มาแบ่งปันกันครับ เผื่อจะมีประโยชน์กับเพื่อนๆได้บ้าง
การเที่ยวที่ไหนก็ไม่สุขใจเท่ากับการเที่ยวบ้านตัวเองครับ อาทิตย์ที่ผ่านมาผมก็มีโอกาสได้กลับบ้านไปเยี่ยมพ่อแม่ของผม และแน่นอนครับ กลับบ้านทีไรผมก็นำกล้องติดตัวไปทุกที เพื่อเก็บภาพบรรยากาศมาฝากครับ กลับไปบ้านครั้งนี้บรรยากาศเปลี่ยนไปเยอะ
เข้าสู่วันที่สี่ของทริปแล้วสิครับ เวลาแห่งความสุขมันมักจะผ่านไปอย่างรวดเร็วเสมอ เมื่อคืนนี้ผมกลับไปที่โรงแรมเดิม เพื่อไปขนกระเป๋าตัวเองและของเพื่อนมายังโรงแรมใหม่ ส่วนเพื่อนผมก็นอนหลับเป็นตายที่โรงแรมใหม่ เพราะไม่สบายนั่นเอง เมื่อไปถึงโรงแรมเดิม แอริสกับเพื่อนๆที่โรงแรม ก็พากันทำอาหารเลี้ยงครับ คือเพื่อนจีนใหม่ๆเยอะมาก แต่จำชื่อไม่ได้เลย เพราะเรียกแต่ชื่อตลกๆกัน เช่น เจ้าหลิวเต๋อหัว เฉินหลง เป็นต้น ฮ่าๆ
หลังจากที่พวกเราเที่ยวเมืองโบราณกันสนุกสนานหอมปากหอมคอกันแล้ว ผมสองคนก็เดินทางกลับไปยังที่พักครับ ที่พักผมลืมบอกไปว่าพักที่ไหน โรงแรมที่ผมพัก ชื่อโรงแรม Blossom Tree House อยู่ในเมืองโบราณลี่เจียงแต่ว่าอยู่ขอบนอก เงียบสงบ เน็ตใช้ได้ดี แต่ก็อย่างว่าเข้าเฟสบุค เข้าไลน์ ไม่ได้ ฮ่าๆ ห้องพักก็ถือว่าโอเคนะครับ สำหรับพวกผมสองคนก็ถือว่าใช้ได้เลย ที่สำคัญคือผมประทับใจกับการบริการของสตาฟที่นี่ เพราะวัยไล่เลี่ยกันด้วย ตอนที่จองก็เห็นได้รับรีวิวดี พอไปใช้จริง ก็ดีอย่างที่ว่าครับ ก็ขอแนะนำต่อละกัน
อะแฮ่มๆ กลับมาอัพบล็อกอีกแล้วคร้าบ และแน่นอนว่าเมื่อมีการอัพบล็อกใหม่ๆ ก็ย่อมหมายความว่าผมเพิ่งจะกลับมาจากการเดินทางนั่นเอง ครั้งนี้อย่างที่ทราบกันดีครับว่า ผมเดินทางไปสู่มณฑลยูนนาน มณฑลที่ใหญ่เกือบเท่าประเทศไทยทั้งประเทศ! แถมอยู่ไม่ไกลจากประเทศเราด้วยครับ นั่งเครื่องบินเพียง 2 ชั่วโมงครึ่งเท่านั้น
