ในชุมชนชาวชวาที่เมืองยอกยาการ์ต้า เราจะได้สัมผัสวิถีชีวิตความเป็นอยู่ของเค้าครับ เป็นความเป็นอยู่ที่เรียบง่าย แต่ก็มีอะไรให้น่าค้นหา หนึ่งในจุดเด่นของชุมชนนี้คือ “ศิลปะ” ครับ เราจะเห็นตั้งแต่ภาพเพนท์กำแพงในหมู่บ้าน ร้านขายงานศิลป์ อย่างภาพนี้ คุณพี่ท่านนี้ก็กำลังวาดภาพลงบนเสื้อครับ ผู้คนชาวยอกยาการ์ตาใจดีมากครับ คนที่ชอบถ่ายรูป ผมว่าไปเมืองนี้มีอะไรให้กดชัตเตอร์เยอะเลยแหล่ะ ฮ่าๆ
บุโรพุทโธนั้นก่อสร้างขึ้นเป็นชั้นๆ ถ้าสังเกตดูจะพบว่าเมื่อเดินขึ้นไปยังชั้นบนเรื่อยๆ จำนวนรูปภาพจะยิ่งลดน้อยลง เป็นการเปรียบเสมือนความมีอยู่ของตัวตนเริ่มน้อยลงไปด้วย และในที่สุดเมื่อเดินจนถึงชั้นสูงสุด จะไม่มีอะไรเลย ซึ่งก็คือการหลุดพ้นแล้วจากการเวียนว่ายตายเกิด ไม่กลับมาอยู่ในกิเสสทั้งหลายอีกแล้วครับ
ต่อไป เชิญทุกท่านมาร่วมดื่มด่ำกับอารยธรรมโลก หนึ่งในเจ็ดสิ่งมหัศจรรย์ของโลก “บุโรพุทโธ” ครับ จริงๆแล้วผมเคยไปที่แห่งนี้มาครั้งนึง แต่ตอนนั้นไปแบบไม่รู้อิโหน่อิเหน่ ได้แต่ตื่นตาตื่นใจกับความยิ่งใหญ่ แต่ไม่รู้ประวัติศาสตร์ คิดแต่ว่าเดี๋ยวกลับมาค่อย google อ่าน แต่เอาเข้าจริง ถ้าเรารู้ประวัติมันก่อน แล้วไปเดินดูด้วย มันจะฟินมากๆครับ
จุดต่อไป ไปวัดดังประจำเมืองนี้ วัดฮินดูที่ชื่อว่า Prambanan วัดฮินดูที่อลังการงานสร้างมากๆ สร้างได้ใหญ่โตจริงๆครับ แต่ก็เป็นที่น่าเสียดายที่ศาสนสถานหลายหลังพังลงไปเนื่องจากการระเบิดของแผ่นดินไหว Merapi เมื่อราวห้าหกปีก่อน
และนี่ครับ ยอดเขาเมอราปี ผมปีนกันไปถึงแค่จุดชมวิวเท่านั้นครับ เพราะมีโปรแกรมทัวร์วัดต่อ เลยดื่มด่ำที่จุดชมวิวอยู่ชั่วโมงเดียว ระหว่างนั้นเพื่อนก็เล่าให้ฟังว่า ชาวบ้านแถบนี้ พากันหนีตายไปซ่อนใน บังเกอร์ (เค้าเรียกแบบนี้หรือเปล่าครับ ที่ว่าเหมือนหลุมหลบภัยสงคราม) แต่ชาวบ้านลืมคิดไปว่านี่คือ ลาวา ไม่ใช่ลูกกระสุนสงคราม ลาวามันก็ไหลลอดช่องเข้าไปในบังเกอร์ ตายหมู่เลยครับ R.I.P. ความงามที่มาพร้อมกับความน่าสะพรึงกลัว
เพื่อนผมบอกว่า จะมีคนมาถ่ายพรีเวดดิ้งแถวนี้บ่อย ก็คงจริงอย่างเค้าว่า เพาะแสงที่ส่องลอดมา พอปะทะกับแบบ มันทำให้ดูน่าค้นหา มีมิติมากขึ้นจริงๆครับ ส่วนภาพนี้ ไม่ใช่ภาพพรีเวดดิ้งนะครับ ฮ่าๆๆ ผมกำลังสอนเพื่อนว่า เนี่ยถ่ายรูปให้ผมหน่อย ปรับตรงนี้นะ กล้อง 700D มันดีอย่างนึงคือ สัมผัสได้ทุกอย่างครับ ทำให้ถ่ายภาพสบายขึ้นเยอะ
สารภาพตามตรงครับว่า ที่ Jogjakarta ผมรู้จักแค่บุโรพุทโธกับวัดปรามบานัน แค่นั้นเองครับ เพื่อนผมที่อินโดบอกว่า แกมาทั้งที่ก็ไปดูจุดอื่นบ้างอะไรบ้าง เพื่อนเลยพาไปที่นี่ครับ มันเป็นจุดในหมู่บ้านชาวชวา อยู่ใกล้ๆกับวังสุลต่านอะไรนี่แหล่ะครับ เป็นเหมือนถ้ำใต้ดิน มีประตูโค้งๆ เวลาแสงแดดส่องลอดเข้ามา โอ้ววววว สวยงามมากๆ
ออกจากบาหลี เดินทางไปยังอีกเมืองหนึ่งด้วยกันนะครับ ผมเดินทางตลอดทริปด้วยแอร์เอเชียครับ นั่งที่นั่ง HOT SEAT ตลอด จริงๆไม่ใช่ว่ามีตังค์หรอกครับ เค้าลดราคา ก็เลยขอสัมผัสบ้างว่ามันดีกว่ายังไง สรุปก็ดีกว่าที่ว่า เวลาถ่ายภาพ มันติดปีกเครื่องบินน้อยครับ การเดินทางครั้งนี้ผมเลือกที่นั่งติดหน้าต่าง เพื่อจะได้ดื่มด่ำกับความงามบนฟ้าได้เต็มสตรีมแต่ระหว่างนั้นก็มีผุ้โดยสารท่านนี้ เธอเป็นแม่ลูกอ่อนครับ บอกว่า ขอแลกที่นั่งได้ไหม เพราะเธอมักจะเมาเครื่องบิน ผมก็เลยยินดีแลกที่นั่งให้ แม้จะไม่ได้เห็นวิวระหว่างการเดินทางอย่างใจหวัง แต่ก็ได้เพื่อนใหม่ระหว่างเดินทาง ทดแทนกันได้ครับ ^^
กระดานเล่นเซิร์ฟเนี่ยใหญ่เอาเรื่องนะครับ แค่แบกตัวนี้ผมก็สูญเสียเหงื่อไปเยอะแล้วครับ ฮ่าๆๆ สำหรับราคาค้าขายที่บาหลี เป็นอะไรที่ไม่มีมาตรฐานเลย เหมือนกับขึ้นอยู่กับความสามารถ ในการต่อรองราคาครับ บางเจ้าราคาตั้งต้นก็แพงซะเวอร์ อย่างเช่น บอกว่า 200,000 พอเราไม่เอา ก็ลดลงเหลือ 100,000 ทันที บ๊ะ! ราคาลดลงทันใจจริงๆ
