Blog

ผมอยากจะลองเขียนหนังสือมานานแล้วแหละครับ เพราะโดยส่วนตัวก็ชอบเล่าเรื่องอยู่แล้ว แต่การเขียนหนังสือแบบเป็นเล่มจริงๆ นั้นผมก็ยังไม่เคยลองเหมือนกัน แต่ยุคนี้มันเป็นยุคไอทีไปแล้ว และผมก็คนในสายไอที ก็มาเขียนผ่าน Ebooks ดีกว่าเนาะ สำหรับอีบุคส์เล่มนี้ จริงๆจะบอกว่าเขียนเสร็จตั้งแต่ตอนกลับจากทริปครับ! ผ่านไป 2 ปีแล้ว เพิ่งจะมีโอกาสได้เอามาเผยแพร่ เพราะเก็บไว้นานจนลืม เป็นไฟล์ PDF นะครับ เล่มนี้เป็นบันทึกตั้งแต่เตรียมตัวจะไปเมืองจีนทำอย่างไร ค่าตั๋วเข้าชม ค่าอาหาร ค่าที่พัก และแพลนการเดินทางของผมสำหรับทริปนี้

ในฐานะที่ผมเดินทางแบกเป้มาเองสี่ปีแล้ว ก็มีคำแนะนำดังนี้ครับ (อิงจากประสบการณ์ส่วนตัวนะครับ) 1. ถามตัวเองก่อนว่า อยากไปไหน? สถานที่สำคัญมากครับ เพราะมันจะตามมาด้วยเงื่อนไขตัวอื่นๆ ประเทศในแถบเอเชียเราค่อนข้างเที่ยวง่ายมากครับ ยิ่งถ้าได้ภาษาอังกฤษ ก็ไม่มีอะไรให้ต้องกังวล พอเราเลือกสถานที่ได้แล้ว ขั้นตอนต่อไปคือ 2. เช็คดูว่าต้องขอวีซ่าหรือไม่? หรือประเทศฟรีวีซ่า อยู่ได้กี่วัน ข้อนี้สำคัญมากนะครับ อย่างพม่า ถ้าไปโดยเครื่องบิน เดี๋ยวนี้ก็ไม่ต้องขอวีซ่าแล้ว อยู่ได้ไม่เกิน14 วัน แต่ถ้าเข้าประเทศเขาผ่านช่อง

ไปอยู่หลายวันจนถึงเวลาใกล้จะกลับ ท่านเจ้าคุณก็พาคณะเราไปลาท่านเจ้าอาวาส ชื่อท่านยิ่นเล่อ ท่านก็เมตตาให้ชามาเป็นของที่ระลึกแก่พวกเรา และอีกวันต่อมาท่านเจ้าคุณก็กลับเมืองไทย ผมเลยมีโอกาสได้นั่งรถเมลล์ไปเที่ยวเล่นด้วยตนเองในเมืองเก่าลั่วหยาง (เพราะปกติเวลาไปเที่ยวจะไปรถของวัดกับท่านเจ้าคุณ) ในรูปบนคือท่านเจ้าอาวาสวัดไป๋หม่าซื่อมอบน้ำชาให้ผมครับ รูปล่างคือท่านเจ้าคุณช้างครับท่านมอบพระให้ผม การไปเมืองเก่าลั่วหยางนั้น ผมนั่งรถเมลสาย 58 ฝั่งหน้าวัดประมาณ 45 นาที ราคา 1.5 หยวน ตลอดสาย (ถูกมาก) จะต้องผ่านเมืองใหม่ แล้วก็ผ่านวงเวียนที่มีเสาหินเลยวง

เราพักอยู่ในวัดไป๋หม่าซื่อทุกวัน มีวันที่เราไม่ได้นอนที่วัดวันเดียวคือวันที่ไปซีอาน ดังนั้นผมจึงอยู่ในฐานะเด็กวัดคนหนึ่ง 55 เวลาเช้าพระจะต้องไปฉันเช้าที่ห้องอาหารในวัดจีน ฉันเสร็จก็ต้องมาทำวัตรสวดมนต์ ผมก็ทำกิจกรรมต่าง ๆ ตามพระ ถ้าไม่มีโปรแกรมไปไหนผมก็จะเล่นดนตรีอยู่หน้าโบสถ์ครับ เรียกความสนใจได้มากทีเดียวครับ คนจีนมักจะตื่นเต้นกับอะไรที่แปลกใหม่เสมอครับ แน่นอนครับคนจีนไม่เคยเห็นหรือได้ฟังดนตรีไทย เวลาเล่นต้องทำใจครับว่าต้องเจอจีนมุง

หลักจากนั้นเราอยู่ที่วัดไป๋หม่าซื่อประมาณ 2 วัน ท่านเจ้าคุณก็พาเราเที่ยวเมืองซีอาน เดินทางด้วยรถไฟความเร็วสูงจากเมืองลั่วหยางไปถึงซีอานใช้เวลาประมาณ 2 ชั่วโมง ซีอานเป็นเมืองใหญ่กว่าลั่วหยางมาก มีรถไฟฟ้าใต้ดินจากรถไฟฟ้าความเร็วสูงเข้าในเมือง แต่ทุกอย่างเป็นภาษาจีนครับ ถ้าผมเดินทางด้วยตนเองคงไม่รอดแน่ ๆ เมืองซีอาน หรือเมืองฉางอานเป็นเมืองเก่าแก่มาก และเคยเป็นราชธานีของจีนหลายราชวงศ์ ( เมืองลั่วหยางก็เคยเป็นราชธานีเหมือนกันครับ แต่เป็นช่วงเวลาสั้น ๆ ) เรานั่งรถไฟฟ้าความเร็วสูง

ก่อนอื่นต้องขอแนะนำตัว ผมชื่อกั้ง เป็นเพื่อนของคุณสน ตอนเรียนมหาวิทยาลัยเป็นรูมเมทกัน วันนี้จะนำเสนอการเดินทางไปเมืองลั่วหยางและเมืองซีอาน ตามที่เพื่อนผมขอให้เขียน ตามจริงผมไม่ได้ไปเที่ยว แต่ผมไปเล่นดนตรีเผยเพร่วัฒนธรรมกับอาจารย์ที่คณะที่วัดเหมอัศวาราม ซึ่งเป็นวัดไทยในวัดไป๋หม่าซื่อในเมืองลั่วหยาง ในการเดินทางครั้งนี้ใช้เวลา 13 วัน ตั้งแต่ 22 เม.ย. ถึง 4 พ.ค. 59 ต่อไปนี้จะขอเล่าเรื่องการเดินทางครั้งนี้นะครับ ออกเดินทางเช้าวันที่ 22 เม.ย.

ในที่สุด เรื่องราวการเดินทางเที่ยวเมืองจีนของผม ก็มาสู่บทสุดท้ายแล้วนะครับ หลังจากที่ห่างหายการอัพเดทไปสักระยะ เนื่องจากต้องรีบปั่นงานหาเงินก่อนครับ ฮ่าๆ วันนี้มาดูกันว่า กิจกรรมในทริปนี้ที่เหลือนั้นมีอะไรบ้าง ซึ่งเป็นกิจกรรมที่ชิลมาก ดื่มด่ำบรรยากาศเมืองเก่าซีอานกันเต็มที่เลย วันนี้ผมออกจากโฮสเทล แล้วเดินไปยังกำแพงเมืองทิศใต้ของซีอานครับ ใกล้กับกำแพงเมืองมีอาคารวัฒนธรรมของจีนด้วย แต่ผมเข้าไปแล้ว เห็นมีแต่หยก กับกิจกรรมอะไรก็ไม่รู้

บันทึกการเดินทางหลักๆของทริปนี้ ใกล้จะถึงตอนจบแล้วนะครับ เวลามันเดินผ่านไปเร็วเนาะ มาดูกันครับว่าทริปที่เหลือนี้ผมจะพาไปสัมผัสอะไรบ้าง ซึ่งต้องบอกก่อนว่า ทริปวันนี้เป็นทริปที่ใช้พลังกายอย่างมาก ทั้งพลังใจด้วย เพราะเป็นกิจกรรมที่ต้องเดินร่วม 5 ชั่วโมง และทางเดินก็ทั้งชัน ทั้งลื่น … เราจะไปปีนเขาหัวชานกันครับ เขาหัวชานได้ชื่อว่าเป็นหนึ่งในสุดยอดขุนเขาที่สวยงามที่สุดของจีน เขาแห่งนี้ตั้งอยู่ที่อำเภอหวาอินเซี่ยน มณฑลซานซี อยู่ทางตะวันตกของประเทศจีนครับ

เสร็จสิ้นการเดินทางเที่ยวสุสานจิ๋นซีแล้ว ผมก็เตรียมตัวเดินทางไปยังเมืองถัดไปที่อยู่ห่างจากซีอาน 380 กิโลเมตรครับ มีชื่อว่าเมืองลั่วหยาง ที่เมืองแห่งนี้มีของดีเด่นๆของอย่างที่ผมรู้จักก็คือผาหินแกะสลัก Longmen และวัดเส้าหลิน แต่ด้วยเวลาที่ผมวางแผนไว้ ผมเลือกที่จะไปเพียงแค่ผาหินแกะสลักลองเหมินครับ เพราะอยากจะไปดูผลงานจากแรงศรัทธาของคนสมัยก่อนที่พากันแกะสลักผาหินริมแม่น้ำทั้งภูเขาให้เป็นเรื่องราวทางพระพุทธศาสนา